Προκαταρκτικά αποτελέσματα σε σχέση με την επαγγελματική ένταξη σε μία ομάδα ψυχωσικών ασθενών
Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ,* ΚΩΝ/ΝΑ ΜΠΕΡΔΟΥ**, Μ.Β. ΚΑΡΥΔΗ***
*Κοινωνική λειτουργός ΕΜΑΕΕ ΕΠΙΨΥ, Msc Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου
**Κοινωνική λειτουργός, ΕΜΑΕΕ ΕΠΙΨΥ
***Επικ. Καθηγήτρια Ψυχιατρικής, Επιστ. Υπεύθυνη ΕΜΑΕΕ ΕΠΙΨΥ

Περίληψη
Εισαγωγή: Η ΕΜΑΕΕ έχει αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο σύστημα παροχής υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Το πρόγραμμα αναπτύσσεται σε τρία στάδια, της προεργασίας (0-6 μήνες), της εκπαίδευσης (6-18 μήνες) και της ένταξης (ανοιχτή διάρκεια). Η καινοτομία της Μονάδας συνίσταται στην δημιουργία και στην λειτουργική διασύνδεση με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ψυχικά ασθενών.

Σκοπός: Η περιγραφή της λειτουργίας του προγράμματος της ΕΜΑΕΕ και της εκπαίδευσης τους σε κοινωνικές, εργασιακές, γνωστικές δεξιότητες, προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν τους στόχους τους ρεαλιστικά, μετά από αξιολόγηση των δεξιοτήτων με απώτερο στόχο την εργασιακή τους ένταξη στην ελεύθερη αγορά εργασίας ή σε πλαίσια προστατευμένης απασχόλησης.

Υλικό & Μέθοδος: Χρησιμοποιείται δείγμα 109 ασθενών: 76 άνδρες και 33 γυναίκες, ηλικίας 20 έως 60 ετών (μέση ηλικία 36, τ.α.=9 έτη) που έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης της Μονάδας. 88% των συμμετεχόντων είχαν η διάγνωση σχιζοφρένεια, κατά DSM-IV. Η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών είναι άγαμοι (91%) και διαμένουν με την οικογένεια τους σε ποσοστό 72%, σε ξενώνα σε ποσοστό 15% ενώ μόλις το 12% μένουν μόνοι τους.

Αποτελέσματα: Μέχρι σήμερα 60 ασθενείς έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα (18 μήνες) και έχουν αξιολογηθεί ως προς την εργασιακή τους προώθηση ως εξής: 28,39 % μπορούν να εργαστούν στην ελεύθερη αγορά εργασίας, 35,07% σε προστατευμένη απασχόληση, 5% έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους και 25,5% χρήζουν μεγαλύτερης ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Κατά το μεταθεραπευτικό στάδιο διαπιστώθηκε ότι από το σύνολο των ασθενών (28,39%) μόνο 14,3% κατάφεραν να εργαστούν στην ελεύθερη αγορά εργασίας και από αυτούς που είχαν αξιολογηθεί ότι μπορούν να ανταποκριθούν σε προστατευμένη απασχόληση το 32,1% εργάστηκε.

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι παρόλο που αρκετοί ασθενείς έχουν αξιολογηθεί από τους θεραπευτές ότι μπορούν να εργαστούν στην ελεύθερη αγορά εργασίας, υπάρχει ένας εξίσου σημαντικά μεγάλος αριθμός ψυχικά ασθενών που αδυνατεί να εργαστεί. Καθώς ο αριθμός των ασθενών που απευθύνονται σε μονάδες ψυχοκοινωνικής και επαγγελματικής αποκατάστασης αυξάνει συνεχώς, αυξάνονται και οι ανάγκες για την προώθηση και την ένταξη στην κοινότητα. Επομένως, είναι σημαντικό να αναζητηθούν λύσεις στον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας μέσω της ανάπτυξης αυτοδιαχειριζόμενων δομές εργασιακής ένταξης των ψυχικά ασθενών, όπως Κοινωνικές Επιχειρήσεις και Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης. Εγκέφαλος 2010, 47(4):199-206.

Πλήρες κείμενο